Al voor ik was …

Het populairste Bijbelverhaal is nog altijd het kerstverhaal. Een goddelijk kind, geboren in een stal, spreekt tot onze verbeelding. We kunnen het leven in deze wereld ervaren als donker, koud en onherbergzaam. Voor onze verlangens lijkt de deur van de herberg vaak genoeg gesloten.

Maar toch kent het verhaal ook een lichte zijde. Het prachtige schilderij hierboven van Ada Haasnoot-Ter Maat laat zien dat de door ons zo verlangde geborgenheid aan de basis ligt van alle leven. Een ronde figuur wordt liefdevol omarmd en verwarmd met goddelijk licht. Het kan een baby’tje zijn, maar ook de aarde, gedragen in Gods baarmoeder.

Het mooie is dat het Hebreeuwse woord voor baarmoeder bijna hetzelfde woord is als dat voor ‘compassie’. Dat is niet toevallig. Wij zijn niet aan ons lot overgelaten. Ieder nieuw begin ontkiemt in het middelpunt van Gods mededogen. Dit beeld inspireerde me tot het schrijven van een gedicht:

 

Al voor ik was

Al voor ik was,
werd ik door hem bemind.
Onder zijn liefdevolle blik
rijpte mijn vormeloze begin.
Ik werd een kind
dat zinderde van leven.

Onder haar warme moederborst
wist ik mij veilig en geborgen.
Zij stilde mijn honger
en leste mijn dorst.
Zij omringde mij teder
met haar goede zorgen.

Hij noemde mijn naam.
Ik antwoordde hem
en voelde zijn stem
in mij zingen
van vrede en van verbondenheid
en ontelbare zegeningen.

Zij is bewogen om het wonder
van mijn leven.
Haar bloed baant zich wegen,
ook door mij.
Hij zou zijn leven voor mij geven.
Mijn vader-moeder-God is hij.

 

 

Een gezegende Kerst gewenst,

© Netty Hengeveld